Pongit Fan Site

Alatar

Zagadnienia egzaminacyjne:

Historia średniowieczna/nowożytna:
I.Śląsk w okresie monarchii wczesnopiastowskiej (do 1138 r.)
II.Śląsk za panowania Mieszka I, Bolesława Chrobrego
III.Konflikt polsko-czeski o Śląsk w XI w.
IV.Śląsk za panowania Bolesława Krzywoustego
V.Ustawa sukcesyjna Bolesława Krzywoustego i jej skutki dla Śląska 1138-1163
VI.Sytuacja polityczna na Śląsku po powrocie synów Władysława Wygnańca 1163-1201
VII.Kościół na Śląsku w X-XIII w.
VIII. Dzieje polityczne Śląska w dobie monarchii Henryków śląskich
IX.Przebieg i skutki „kolonizacji niemieckiej” na Śląsku
X.Podział księstw dolnośląskich w XIII-XIV wieku
XI.Podział księstw górnośląskich w XIII-XIV wieku
XII.Zhołdowanie księstw śląskich przez Czechy w XIII-XIV wieku
XIII.Konflikt polsko-czeski o panowanie nad Śląskiem w XIV-XV w.
XIV.Śląsk w okresie wojen husyckich
XV.Śląsk w dobie konfliktu o koronę czeską 1437-1490
XVI.Społeczeństwo stanowe na Śląsku w okresie średniowiecza
XVII.Kształtowanie się śląskiego ustroju stanowego w dobie panowania Macieja Korwina i Jagiellonów
XVIII.Przywilej Władysława Jagiellończyka z 1498 i jego znaczenie dla Śląska
XIX.Śląsk za panowania Władysława i Ludwika Jagiellończyka – zmiany terytorialne i ustrojowe
XX.Granice polityczne Śląska w dobie panowania Habsburgów w XVI-XVII wieku: księstwa dziedziczne, księstwa lenne, wolne państwa stanowe
XXI.Konflikt pomiędzy stanami śląskimi a Habsburgami przed wybuchem wojny trzydziestoletniej
XXII.Reformacja na Śląsku: centra myśli reformacyjnej, przywódcy
XXIII.Kontrreformacja na Śląsku: działalność Habsburgów, postawa biskupów wrocławskich
XXIV.Udział Śląska w wojnie 30-letniej w latach 1618-1621 i akord drezdeński
XXV.Działania wojenne na Śląsk w latach 1622-1648 i postanowienia pokoju westfalskiego
XXVI.Działania kontrreformacyjne Habsburgów w drugiej połowie XVII i na początku XVIII wieku oraz ich skutki
XXVII.Wzmocnienie władzy cesarskiej i ograniczenie samorządu śląskiego w drugiej połowie XVII wieku
XXVIII.Sytuacja gospodarcza i społeczna na Śląsku w dobie panowania Habsburgów – gospodarka folwarczno pańszczyźniana i początki merkantylizmu
XXIX.Przebieg I i II wojny śląskiej oraz ich konsekwencje
XXX.Wojna siedmioletnia i jej konsekwencje dla Śląska
XXXI.Zmiany w podziale administracyjnym Śląska 1742-1815
XXXII.Protoindustrializacja na Śląsku w XVIII wieku
XXXIII.Zmiany w szkolnictwie śląskim w XVIII wieku

Historia najnowsza:
1.Zmiany w życiu politycznym pruskiego Śląska w XIX wieku: reformy Steina-Hardenberga, samorząd prowincjonalny, samorząd miejski i gminny
2.Pruskie reformy agrarne w XIX wieku
3.Zmiany technologiczne i organizacyjne w przemyśle w dobie dziewiętnastowiecznej industrializacji na Górnym Śląsku
4.Niemieckie partie polityczne na Śląsku w XIX i na początku XX wieku
5.Kulturkampf na Górnym Śląsku i rola katolickiej Centrum
6.Stosunki narodowościowe na Górnym Śląsku od Wiosny Ludów do wybuchu I wojny światowej
7.Polski obóz narodowy na pruskim Górnym Śląsku od Wiosny Ludów do wybuchu I wojny światowej
8.Polski obóz narodowy na Śląsku Cieszyńskim od Wiosny Ludów do wybuchu I wojny światowej
9.Sprawa Śląska na kongresie wersalskim
10.Przyczyny i przebieg I powstania śląskiego
11.Przyczyny i przebieg II powstania śląskiego
12.Przyczyny i przebieg III powstania śląskiego
13.Przebieg i skutki kampanii plebiscytowej
14.Podział Górnego Śląska w latach 1920-1922 i jego konsekwencje
15.Sprawa Śląska Cieszyńskiego po I wojnie światowej
16.Podstawy prawne autonomii górnośląskiej
17.Sytuacja polityczna w województwie śląskim do 1926 roku
18.Sytuacja polityczna w województwie śląskim w latach 1926-1939
19.Sytuacja polityczna w prowincji górno- i dolnośląskiej w latach 1922-1939
20.Przebieg kampanii wrześniowej na Śląsku i podział administracyjny Śląska podczas II wojny światowej
21.Ruch oporu na Górnym Śląsku w latach 1939-1945
22.DVL na Śląsku i jej konsekwencje
23.Rehabilitacja na Śląsku po II wojnie światowej
24.Weryfikacja na Śląsku po II wojnie światowej
25.Administracja polska w województwie śląskim w latach 1945-1950 i jej działalność
26.Administracja polska w województwie dolnośląskim w latach 1945- 1950 i jej działalność
27.Polskie podziemie niepodległościowe na Śląsku po II wojnie światowej
28.Opozycja polityczna na Śląsku 1945-1950
29.Akcja wysiedlania ludności niemieckiej na Śląsku po II wojnie światowej
30. Akcja osadnicza na Śląsku po II wojnie światowej
31.Górny Śląsk w okresie tzw. polskiego stalinizmu
32.Zmiany gospodarcze i społeczne na Śląsku w latach 1956-1970
33.Dekada „gierkowska na Śląsku”
34.Opozycja polityczna na Śląsku w latach 80-tych i stan wojenny

kamila

hej, czy ktoś się orientuje jak mamy zrobić konspekt wycieczki? jak ma on wyglądać? w jakiej formie? długi - jaka objętość?

Smile

kamila

LUDNOŚĆ NAPŁYWOWA NA GŚL W LATACH 1922 – ‘39

Przyczyny.
Ze zmianą przynależności państwowej Górnego Śląska wiązała się konieczność rozwoju polskiego życia publicznego i przystosowania charakteru gospodarki tego terenu do potrzeb państwowości polskiej. Pociągało to za sobą duże zapotrzebowanie na polskie siły kwalifikowane, a zwłaszcza inteligencję z wyższym i średnim wykształceniem. Rodzime polskie siły GŚL nie posiadały wyższego wykształcenia, na skutek polityki narodowościowej Niem (inteligencja=germanizacja), struktury społ ludności GŚL (element polski – robotnicy, chłopi), braku wyższej uczelni. Brakowało wykształconej kadry m. in. w administracji, sądownictwie, szkolnictwie, służbie celnej, pocztowej, policyjnej. Wykwalifikowane kadry niemieckie starano się zastąpić polskimi przede wszystkim w przemyśle i służbie zdrowia.
Ekonomiczne bodźce napływu. Możliwości znalezienia pracy na GŚL po 1922 r. były duże nawet dla osób bez kwalifikacji. Przeludnienie byłej Galicji i Kongresówki. Opinia o wyższym standardzie życia ludności na GŚL.

Źródła rekrutacji kadr.
Śląskie władze lokalne zwracały się do władz centralnych o pomoc w sprawie rekrutacji kadr. Starano się zachęcić inteligencję z innych dzielnic do dobrowolnego osiedlania się w woj. śl. Czasami w ten sposób inne regiony pozbywały się pracowników o niskich kwalifikacjach.
Sięgnięto po kadry z innych dzielnic. Głównie z Galicji, która miała ich aż nadmiar, rekrutowano kadry dla państwa polskiego. → Pochodzenie dzielnicowe imigrantów wypływało z położenia geogr GŚL, przyciągającego najwięcej elementu z sąsiednich terenów oraz zasobu sił kwalifikowanych, sytuacji demograficznej i warunków materialnych ludności w poszczególnych zaborach. Przewaga Galicjan była uzasadniona, nie dotyczyła ona jednak wszystkich środowisk, m. in. służby zdrowia, sadownictwa, czy policji.
Za sprawą przeniesienia niektórych urzędów z Cieszyna do Katowic, nastąpił napływ Cieszyniaków na GŚL, w tej cz. woj. – większy zasób sił kwalifikowanych.
Ludność napływowa to hipotetycznie liczba rzędu kilkudziesięciu tysięcy, 40-50 tys maksymalnie. Źródłem rozgłosu nie była ogromna liczba imigrantów, a ich rola, którą odgrywali.

Ugrupowania polit GŚL wobec ludności napływowej w 1922 – ’26.
Obóz polski. Zdawano sobie sprawę z zapotrzebowania na pl siły kwalifikowane. Ale od ’23 NPR i PPS - akcenty niechęci i krytyki (ciężka sytuacja socjalna m-cowej ludności, za którą winą obarczano w dużej mierze pozostający u władzy pl element napływowy oraz zróżnicowanie postaw ideologiczno-politycznych miejscowej i napływowej ludności). Niechętny stosunek endecji i chadecji do części przybyszy. Po stosunkowo przychylnej postawie nastąpił powolny wzrost niechęci, które swój punkt kulminacyjny osiągnęły na przełomie 1925 i ’26 r.
Niezadowolenie – wzrost wydatków Skarbu Śląskiego, jaki nastąpił w związku z zatrudnieniem dużej liczby imigrantów w admin i innych dziedzinach finansowanych przez skarb śląski. Podkreślano, że duża część przybyłej ludności jest zbędna.
Mniejszość niemiecka. Bezpośredni atak na polski element napływowy oraz podburzania miejscowej ludności przeciwko niemu.

Przyczyny konfliktów dzielnicowych na GŚL.
Różnice w zakresie pozycji społecznej ludności miejscowej i napływowej. Wyrastała arystokracja urzędnicza, gł. nie śląskiego pochodzenia. Opinie, że Górnoślązacy nie są gospodarzami swojej ziemi, szczególnie po śmierci Józefa Rymera. Element napływowy zajmował zazwyczaj wyższe stanowiska, więc lepiej opłacane. Wzrost wydatków skarbu śląskiego, na te dziedziny życia, w których zatrudniony był element napływowy, stał się drażliwy dla Śl. Ponadto często napływowi nie do końca okazywali się kompetentnymi osobami (nieznajomość m-cowych warunków oraz przepisów obowiązujących na GŚL).
Rozczarowanie do ówczesnej rzeczywistości pl – warunki socjalne – pogorszenie się warunków egzystowania znacznej części m-cowej ludności nawet w stosunku do okresu przedwojennego. Bezrobocie – zahamowanie integracji narodowej. Występujące trudności w admi, przemyśle, handlu interpretowane były przez m-cowy element jako przejaw słabości polskiego systemy rządów, złej gospodarki prowadzonej przez przybyszy.
Różnice w zakresie wzorca cywilizacyjno-kulturowego Wyższość kulturowo-cywilizacyjna ziem pl, które znajdowały się pod panowaniem niem – przepaść pomiędzy dzielnicami zach i wsch. Mały udział w życiu społeczno narodowym GŚL części napływowej inteligencji wypływał w dużej mierze z faktu, że nie umiała ona pokonać odrębnej obyczajowości i przystosować się do tradycji nowego środowiska. Elementem różniącym przybyłą i miejscową ludność był język; gwara. Konflikty na tym tle występowały głównie w szkolnictwie, bowiem przybyła inteligencja nie tolerowała gwary.
Postawy narodowe. Wielu Górnoślązaków, którzy w okresie powstań i plebiscytu dawali dowody swojej polskości, znaleźli się później na liście osób, które nie posiadały jeszcze dostatecznie ugruntowanej polskości. Najbardziej oburzał fakt, że w instancjach państwowych i organizacjach społecznych, wydających opinie o postawach narodowych Górnoślązaków, zasiadali imigranci niebiorący nawet udziału w powstaniach narodowych.
Postawach wobec kościoła katolickiego. Przybysza uderzała szczególnie rola księży w życiu świeckim oraz lansowane przez dużą część miejscowego społeczeństwa postawy chrześcijańsko-narodowej. W tradycji śląskiej szczególną rolę w zakresie praktyk religijnych odgrywał nauczyciel, który zobowiązany był do odbywania praktyk kościelnych. W środowisku śląskim religia katolicka wpływała w dużym stopniu na ukształtowanie się określonego wzorca rodziny, sposobu bycia a nawet mody. Starano się utożsamiać katolicyzm z postawami narodowymi. Ale z drugiej strony, lansowana na Śląsku opinia o głębokim katolicyzmie miejscowej ludności była środkiem walki z klasowym ruchem robotniczym, walki z oddziaływaniem inteligencji wyznania ewangelickiego zwłaszcza pochodzącej z ŚLC. Natomiast ludność napływowa, mimo że katolicka, prezentowała postawę bardziej laicką, raziła ją rola kleru w środowisku śląskim.
Kościół katolicki nie zwalczał rodaków z innych dzielnic, lecz atakował te przejawy ich postaw, które powodowały ferment w miejscowym środowisku, osłabiały dotychczasowy prestiż kleru i rolę religii katolickiej w środowisku śląskim. Źródłem konfliktów była często nieznajomość miejscowych tradycji w zakresie zachowań panujących w środowisku katolickim.
Zasadnicza różnica uwidaczniała się w stosunku do charakteru szkoły pl na ŚL. Napływowi – chcieli unifikacji szkolnictwa śl z ogólnopl (Szkoła Powszechna), a miejscowi – szkoła wyznaniowa (Katolicka Szkoła Ludowa).
Rola autonomii śląskiej. Wśród jej zwolenników dominował element miejscowy, a wśród przeciwników napływowy. Zarzucano imigrantom, że ich celem jest pozbawienie m-scowej ludności zagwarantowanego jej statutem organicznym pierwszeństwa do pracy. Przybysze zarzucali obrońcą autonomii separatyzm.
Rola stereotypów społecznych w procesie współżycia ludności. Stereotyp galicjanina – reprezentanta krainy nędzy i analfabetyzmu, z niskim poziomem kwalifikacji, prosanacyjnymi postawami. Opinia, że pl fachowiec jest gorszy od niem. GOROL.

Stosunek Górnoślązaków do rodaków z poszczególnych dzielnic.
Wśród ludności napływowej wyróżnić można kilka grup, które w zależności od stopnia natężenia antagonizmów dzielnicowych uszeregować można w nast. Kolejności: Wielkopolanie i Pomorzanie, Cieszyniacy, Kongresowacy i Galicjanie.
W stosunku GŚL do rodaków z byłego zaboru pruskiego – najmniej przejawów niechęci, najwięcej przykładów pozytywnego współżycia (aktywny udział Wielkopolan w zmaganiach o utrzymanie polskości oraz w walce o przyłączenie do PL).
Zadrażnienia we wzajemnym współżyciu Cieszyniaków i Górnoślązaków miały swoje źródło głównie w aktualnie kształtującej się rzeczywistości. W połączonej w jedno woj ziemi śl, z formalnego punktu widzenia, wszyscy ŚL mieli te same prawa. W praktyce problem wygladał tak, że Górnoślązacy na ŚLC byli rzadkością, natomiast Cieszyniacy na GŚL odgrywali dużą rolę we wszystkich dziedzinach życia.

Podsumowanie
→ Imigracja elementu polskiego wypływała z procesu organizacji polskiego życia publicznego niż z faktu przemysłowego charakteru tej dzielnicy. Nawet przenikanie elementu pl do przemysłu było spowodowane w większym stopniu zmianą przynależności polit GŚL niż zapotrzebowaniem na siły kwalifikowane, których Niem posiadali pod dostatkiem.
Źródłem rozgłosu nie była ogromna liczba imigrantów, a ich rola, którą odgrywali, tj. zajmowali wyższe stanowiska w administracji, czy przemyśle. Górnoślązacy nie czuli się gospodarzami swojej ziemi. Ponadto na początkowy brak porozumienia wpływały różnice w zakresie wzorca cywilizacyjno-kulturowego, postaw społeczno politycznych, ideologicznych, narodowych oraz rozczarowanie do ówczesnej rzeczywistości polskiej.

KellyCMI

Pochwali się ktoś swoją wycieczką? Bo po prawdzie, to ja dalej nie wiem o co chodzi Wink

agata

Konflikt Korfanty – Grażyński
Agata Muszyńska

Grażyński – urodzony w 1890 roku w Gdowie na Pogórzu Wielickim w Małopolsce, skończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim z tytułem doktora, służył w Wojsku Polskim w stopniu porucznika.
- zastępca komisarza plebiscytowego dla Śląska Cieszyńskiego, Spiszu i Orawy (jak wiemy, do plebiscytu na tamtym terenie ostatecznie nie doszło), co dawało mu doświadczenie i predyspozycje do objęcia podobnego stanowiska na Górnym Śląsku, gdzie wyniki plebiscytu miały zostać wzięte pod uwagę przy podejmowaniu decyzji odnośnie podziału Górnego Śląska między Polskę i Niemcy.
- skierowany na Górny Śląsk jako reprezentant sił zbrojnych - jako członek Komendy Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska.

Korfanty – urodzony w 1873 roku w Sadzawce (dzisiaj – Siemianowice Śląskie)
Na początku 1920 roku rząd polski powierzył Korfantemu urząd Komisarza Plebiscytowego na Górnym Śląsku – kierował komisariatem w apodyktyczny sposób, twardą ręką, wszystko podporządkowując nadrzędnemu celowi – zwycięstwie w plebiscycie, ale według jego własnej wizji (wykluczał walkę zbrojną, bo byłoby to łamanie traktatu wersalskiego).
- spór między P.O.W. Górnego Śląska (siedziba w Sosnowcu) a cywilnym Polskim Komisariatem Plebiscytowym (siedziba w Bytomiu) z Korfantym na czele. Korfanty – przeciwny walce zbrojnej, po ujawnieniu przygotowań usiłował powstrzymać jego wybuch, ostatecznie stanął na jego czele, żeby nadać walce właściwy bieg (pokazać, że w żadnym wypadku nie jest to ruch skierowany przeciwko Komisji Międzysojuszniczej, czyli aliantom).
Po osiągnięciu swoich celów (między innymi usunięcie niemieckiej policji i zastąpienie jej policją plebiscytową, złożoną z Polaków i Niemców i udział Polaków w administracji) Korfanty zdecydował się zakończyć powstanie, wbrew intencjom P.O.W. i Grażyńskiego (chcieli kontynuacji walki, w której brali górę).

Korfanty – reprezentant orientacji endecko – chadeckiej (Chrześcijańskie Zjednoczenie Ludowe) – ewolucja od endecji do chadecji (Korfanty, s. 206)
Wojskowi – orientacja propiłsudczykowska

W zamian za uzyskane korzyści Korfanty zobowiązał się rozwiązać P.O.W. Górnego Śląska – na jej miejsce utworzono podporządkowaną komisarzowi Centralę Wychowania Fizycznego (wykluczenie Grażyńskiego z dowództwa, przynajmniej na jakiś czas). Wszystkie organizacje wojskowe na Górnym Śląsku miały być podporządkowane Korfantemu, aby uniknąć na przyszłość podobnych sytuacji, jak drugie powstanie śląskie – podważających autorytet Komisarza Plebiscytowego.

Konflikt Korfanty – Grażyński nasilił się podczas III powstania. Ze względu na niekorzystny dla Polski wynik plebiscytu (Anglicy i Włosi z Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku z siedzibą w Opolu, proponowali przyznać Polsce jedynie powiat pszczyński, rybnicki i skrawek powiatu katowickiego), Korfanty przedstawił własną wizję podziału – tzw. Linia Korfantego, jednak szanse na dyplomatyczne przeforsowanie tej propozycji malały z dnia na dzień. Krytykowany przez P.O.W. za tłumienie nastrojów powstańczych, Komisarz ostatecznie stwierdził, że zbrojne wystąpienie ludności śląska jest konieczne. Rozumiał go jednak nie jako powstanie zmierzające do tworzenia faktów dokonanych, ale jako zbrojną demonstrację woli ludności.
Przyjęta przez Korfantego koncepcja powstania sprawiła, że po osiągnięciu zakładanych celów militarnych III powstania, czyli po zajęciu obszaru aż po linię Korfantego, Komisarz zdecydował się przerwać walki. Wielokrotnie krytykowano go później za tą decyzję, oddał bowiem inicjatywę w ręce Niemców i to w chwili, w której oddziały śląskie brały górę. Do armii powstańczej, zdezorientowanej postanowieniami dowództwa wkradło się rozprzężenie. 4 czerwca miało też dojść do próby puczu w dowództwie Grupy „Wschód”. Według Korfantego, jego przeciwnicy, m.in. Grażyński, próbowali wymusić na nim mianowanie kapitana Karola Grzesika głównodowodzącym sił powstańczych. Sytuacje udało się opanować, jednak Grażyńskiemu groził sąd polowy (do czego ostatecznie nie doszło) – oboje w tym momencie powzięli do siebie ogromna urazę.
Spór między Grażyńskim a Korfantym przybrał na sile po przewrocie majowym. Mimo ostrego sprzeciwu Korfantego, 28 sierpnia 1926 roku na stanowisko wojewody śląskiego został mianowany na wniosek Mościckiego, właśnie Michał Grażyński. Między dwoma antagonistami rozpoczęła się bezpardonowa walka, prowadzona między innymi na łamach prasy – Michał Grażyński „Polska Zachodnia”, Korfanty „Polonia”. Mimo, że władzę w województwie dzierżył piłsudczyk, śląska chadecja na czele była najsilniejszym klubem w Sejmie Śląskim, a jej najpotężniejszy przedstawiciel, Korfanty, nadal posiadał ogromne wpływy i popularność. Sanacji zależało bardzo, żeby go skompromitować i pozbawić znaczenia. Na tym tle wewnętrznej walki na Śląsku, w listopadzie 1926 roku odbyły się wybory komunalne, w których dość nieoczekiwanie zwyciężył niemiecki Volksbund, zdobywając około 42% głosów, Polskie Zjednoczenie Stronnictw Chrześcijańskich otrzymało 25%, a sanacja zaledwie 2,5%. Przyczyną takiego wyniku była zła sytuacja gospodarcza na Śląsku, ale chyba głównie stanowił on pokłosie ostatnich kilku lat, kiedy to właśnie Korfanty i jego partia byli u władzy. Polityka byłego Komisarza w tym okresie nie przysporzyła mu popularności, popierał on bowiem wielki przemysł – opanowany przez kapitał niemiecki – i sam się bogacił, co było bardzo źle odbierane w środowisku biednych robotników. W 1926 roku, zdezorientowany walkami politycznymi elektorat nie wiedział do końca jak głosować i w akcie protestu oddawał swoje glosy na listy niemieckie. Była to wielka porażka sanacji Grażyńskiego, jednocześnie zaś takie wyniki wyborów dały obu skonfliktowanym stronom powód do dalszych wzajemnych oskarżeń. Wybory te ujawniły, jak bardzo skomplikowana była sytuacja społeczna, narodowościowa, a także gospodarcza na Śląsku.
Stosunki narodowościowe na Śląsku
Polacy – miejscowi i w znacznej mierze element napływowy
Niemcy
Ślązacy – „ludność chwiejna narodowo” lub „ludzie o niesprecyzowanej narodowości”.
Sanacja wybrała radykalne działania i zaostrzyła wówczas działania polonizacyjne. Grażyński był zwolennikiem polonizacji na szeroką skalę i jednocześnie przeciwnikiem autonomii. Jej zniesienie i wmontowanie Śląska w struktury administracyjne Państwa Polskiego, miało zniwelować tendencje separatystyczne i osłabić żywioł niemiecki. Korfanty, dawniej także dążył do osłabienia autonomii, obecnie zaś stał się zagorzałym obrońcom Statutu Organicznego. Jego przeciwnicy oskarżali go, że robi to tylko dla własnych interesów, zwłaszcza gospodarczych, w czym było sporo prawdy. Jednocześnie Korfanty bronił Konwencji Górnośląskiej, która gwarantowała prawa ludności niemieckiej, ale też ograniczała suwerenność państwa polskiego w województwie śląskim.
Walkę z Korfantym i jego zwolennikami prowadził kierowany przez Grażyńskiego Związek Powstańców Polskich. Jego członkowie otrzymywali coraz to nowe przywileje: publiczne dotacje na renty, stypendia i zapomogi, do tego koncesje na kioski, trafiki i bary dworcowe, monopol na przywileje kombatanckie. Wszystkiego tego pozbawieni byli weterani pozostający poza ZPŚ lub zrzeszeni w konkurencyjnych organizacjach. Związek miał swoje bojówki, które stały do dyspozycji wojewody, skutecznie rozbijając zebrania lub manifestacje przeciwnika.
W listopadzie 1927 roku, z inspiracji prorządowych gazet, zwłaszcza „Polski Zachodniej”, Korfanty stanął przed Sądem Marszałkowskim. Grażyński był jednym z oskarżycieli i wystąpił z najcięższymi zarzutami. Znalazły się wśród nich: malwersacje podatkowe, powiązania z niemieckim kapitałem na Śląsku, pobieranie subsydiów od Rzeszy Niemieckiej i wrogich Polsce organizacji i współpraca z Niemcami na forum Sejmu Śląskiego na szkodę rządu. Część z tych zarzutów została potwierdzona, co dla zwolenników Korfantego było szokiem, jeszcze z okresu powstań pozostała mu bowiem opinia bojownika o sprawę polską przeciw Niemcom.
Wielu uważało go za polityka zbankrutowanego, mimo to w kolejnych wyborach do Sejmu Śląskiego w 1930, chadecja z Korfantym na czele uzyskała 23% głosów, sanacja 17%. Zwyciężyły znów zblokowane ugrupowania niemieckie – 34%. Układ sił był niekorzystny, Korfanty skupił wokół swojej osoby całą opozycję, solidarnie występującą przeciw mniejszości sanacyjnej w sejmie i domagał się usunięcia Grażyńskiego. Wojewoda odpowiadał zarzutami o paraliżowanie prac tak potrzebnej dla Śląska instytucji Sejmu w imię interesów i animozji osobistych.
26 września 1930 roku dopiero co zebrany Sejm został rozwiązany, a Wojciech Korfanty, pod zarzutem malwersacji finansowych i zdrady stanu, aresztowany. On i inni antysanacyjni politycy zostali osadzeni w twierdzy brzeskiej. W zamyśle Grażyńskiego krok ten miał fizycznie unieszkodliwić opozycyjnego demagoga, jednak stało się inaczej. Korfanty urósł w opinii publicznej na bohatera i męczennika, ofiarę sanacyjnego terroru. Gdy w końcu grudnia 1930 roku, został zwolniony z aresztu i wrócił do Katowic, był to powrót triumfalny.
Pobyt w wiezieniu brzeskim odcisnął głębokie piętno na psychice i światopoglądzie Korfantego. Po zwolnieniu zaczął kierować się coraz bardziej w stronę Kościoła, przewartościował też swoje polityczne poglądy, które coraz bardziej zbliżały się do chrześcijańskiego utopijnego socjalizmu. Jego spór z wojewodą śląskim trwał nadal. W styczniu 1935 r. Grażyński wniósł do Sejmu Śląskiego o uchylenie Korfantemu immunitetu pod zarzutami korupcji i pobierania bezprawnych dotacji z niemieckich źródeł. Posłowie wniosek odrzucili. Po trzech miesiącach wpłynął od prokuratora okręgowego podobny wniosek, tym razem z zarzutami popełnienia oszustw podatkowych. Gotowy był już nakaz aresztowania. Korfanty nie wytrzymał presji i 6 kwietnia 1935 r. uciekł do Czechosłowacji. Pozostał mu los banity i jedyne polityczne narzędzie, jakim jeszcze dysponował – „Polonia”, którą redagował z Pragi.

Nadzieje na złagodzenie kursu sanacji po śmierci Marszałka (12 maja 1935 r.) okazały się płonne. Z chwilą zalegalizowania w 1938 r. administracyjnej cenzury coraz więcej numerów „Polonii” ukazywało się z wielkimi białymi plamami. W tym samym roku Korfantego dopadły kolejne ciosy: śmierć syna Witolda, na którego pogrzeb nie mógł nawet przyjechać w obawie przed aresztowaniem, oraz aneksja Czechosłowacji przez III Rzeszę, z powodu której musiał emigrować do Paryża. W kwietniu 1939 roku zdecydował się wrócić do Polski. Natychmiast został aresztowany, a wkrótce potem zmarł.

Dorota

nie mogłam się oprzeć żeby tego tu nie umieścić Razz

http://www.youtube.com/watch?v=WsLxb7lSxIc

i koniecznie właśnie w tym miejscu. W historii śląska Twisted Evil

Inanna · Wysłany: Pon 18:46, 01 Mar 2010 Temat postu:

Profesor na ostanim wykładzie wspomniał, że przeredaguje zagadnienia, bo te są już nudne Cool

Jestem ciekawa co jeszcze można wymysleć Laughing

kamila · Wysłany: Pon 20:12, 01 Mar 2010 Temat postu:

Michał Witkowski
Historia Śląska w XIX i na początku XX wieku (ćwiczenia)

1. Polityka pruska na Śląsku w XVIII wieku
a) Miejsce Śląska w monarchii pruskiej
b) Zmiany w podziale administracyjnym Śląska i polityka ministra v. Hoyma do 1806 roku, zmiany sądownictwa, systemu podatkowego
c) Szlachta śląska pod nowym królem, Sytuacja Kościoła katolickiego
d) Polityka wobec chłopów Fryderyka II
e) Proto-industrializacja na Śląsku w XVIII wieku
f) Zmiany w szkolnictwie śląskim w XVIII wieku

2. Uwłaszczenie i industrializacja na Śląsku w XIX wieku
a) Śląsk w czasie wojen napoleońskich
b) Pruskie reformy agrarne w XIX wieku
c) reformy Steina-Hardenberga
_d) Zmiany technologiczne i organizacyjne w przemyśle na Śląsku w XIX wieku

Friedrich Wilhelm von Reden i jego czasy, red. Z. Kapała, Chorzów 2002.
Jan S. Dworak, Karol Godula - pionier przemysłu cynkowego na Górnym Śląsku, Wyd. 2 Ruda Śląska, 1995.
Jerzy Jaros, Tajemnice górnośląskich koncernów, Katowice 1988.
Julian Maliszewski, J. W. Goethe na Śląsku : o podróży poety w 1790 roku, Opole, 1993.
Zbigniew Kwaśny, Rozwój przemysłu na Górnym Śląsku w pierwszej polowie XIX wieku, Wrocław 1983.
.Wiesława Korzeniowska. Ziemiaństwo na Górnym Śląsku w XIX i XX wieku : studium monograficzne,Opole 1997.

Teksty źródłowe:
John Quincy Adams, Listy o Śląsku, wstęp Władysław Dynak ; przekł. i objaśnienia Maria Kolbuszewska. Wrocław-Warszawa 1992.
Polskie podróże po Śląsku w XVIII i XIX wieku (do 1863 r.) I wybrał i oprać. Andrzej Zieliński. - Wrocław, 1974.
3. Wiosna Ludów na Śląsku
a) „Powstanie tkaczy śląskich" - istotny fakt czy żywotność pewnego mitu?
b) Wiosna Ludów na Dolnym i na Górnym Śląsku - specyfika, różnice
c) Zmiany w życiu politycznym pruskiego Śląska w XIX wieku: konstytucja 1850 roku, konstytucja II Rzeszy Niemieckiej

Podstawowe podręczniki:

Historia Śląska, red. M. Czapliński, Wrocław 2002. J. Bahlcke, Śląsk i Ślązacy. Warszawa 2001
Dolny Śląsk: monografia historyczna, red. W. Wrzesiński. Wrocław 2006. Historia Śląska, t I-III, Wrocław 1960-1985 Davies N., Mikrokosmos, Wrocław 2001.
Kaczmarek R., Kucharski M., Cybula A., Alzacja Lotaryngia a Górny Śląsk 1648-2000. Dwa regiony pogranicza. Katowice 2001
Józef Mandziuk, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku, t. 3, cz. 1-2, Warszawa 2007-2008.

Górny Śląsk wyobrażony: wokół mitów, symboli i bohaterów dyskursów narodowych = Imaginiertes Oberschlesien : Mythen, Symbole und Helden in den nationalen Diskursen / red. Juliane Haubold-Stolle, Bernard Linek, Opole - Marburg, 2005.
Między Polską a Niemcami: Śląsk - pogranicze czy region pomostu? : wczoraj - dziś - jutro : X Seminarium Śląskie, Kamień Śląski 2005 ; Polska - Śląsk - Niemcy : współpraca Polaków i Niemców wobec nowych wyzwań : XI Seminarium Śląskie, Kamień Śląski 2006 : Opole 2007.
Mowa Górnoślązaków oraz ich świadomość językowa i etniczna / Jolanta Tambor. - Wyd. 2. - Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2008.
O Schlonzsku i nacjonalizmie = On Silesia and Nationalism = Lo Ślunsku a nacjonalizmusie / Tomasz Kamusella. - Zabrze : Narodowa Oficyna Śląska, 2008.
Katolicki ruch polityczny na Śląsku w latach 1848-1871 / Mieczysław Pater. - Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1967.
Polskie postawy narodowe na Śląsku w XIX wieku. Cz. 1, (Do 1870 r.) / Mieczysław Pater. -Wrocław ; Warszawa : "Volumen", [1992].
Polskie postawy narodowe na Śląsku w XIX wieku. Cz. 2, (1871-1890) / Mieczysław Pater. -Wrocław : "Sudety", 1993.
The problem of Upper Silesia / by Robert Machray. - London : George Allen and Unwin, 1945.
Czy Ślązacy są narodem? : przemilczana historia Górnego Śląska / Arkadiusz Faruga. -Radzionków : "Rococó" - Jarosław Krawczyk, 2004.
Schlonzska mowa : język, Górny Śląsk i nacjonalizm. 2 = The Szlonzokian language : language, Upper Silesia and nationalism. 2 / Tomasz Kamusella. - Zabrze : Narodowa Oficyna Śląska, 2006.

kamila · Wysłany: Pon 20:13, 01 Mar 2010 Temat postu:

ha, tylko, że my na wykładzie ze ŚL mamy ćwiczenia z 20lecia...

Gość · Wysłany: Pon 20:35, 01 Mar 2010 Temat postu:

Inanna · Wysłany: Wto 15:52, 02 Mar 2010 Temat postu:

Nie podał konkretnego terminu, ale zapewne dostaniemy je trochę wcześniej niż tuż przed samym egzaminem Wink

Moim zdaniem zmiany nie będą radykalne Laughing

co najwyżej jakieś przeredagowanie zagadnień, może któreś zostaną rozbite na mniejsze Razz

No bo poprzedni spis obejmował chyba wszystko...

Inanna · Wysłany: Śro 22:41, 24 Mar 2010 Temat postu:

Oświadczem wszem i wobec, że... zostają stare zagadnienia Laughing

Profesor nie zdążył zrobić nowych, a miał w planach rozszerzyć pytania z XIX wieku i współczesności Wink

KellyCMI

Czy mamy dostęp do jakiegoś skryptu do egzaminu?

Alatar

Ja mam jakiś skrypt, ale nie wiem jaka jest jego jakość i przydatność. Przyniosę w poniedziałek, sam ocenisz...

Można się też zastanowić nad podziałem między siebie zagadnień do opracowania (po 3 na każdego, przynajmniej po jednym z historii średniowiecznej/nowożytnej i najnowszej). Jeśli się zdecydujemy to ja już rezerwuję sobie: zhołdowanie księstw śląskich przez Czechy, pruskie reformy agrarne w XIX wieku, przebieg kampanii wrześniowej na Śląsku i podział administracyjny Śląska podczas II wojny światowej.

Jeśli chodzi o chęć otrzymania z ćwiczeń wyższej oceny, a tym samym konieczność napisania eseju z podanej przez Pana magistra książki, mam kopię spisu treści owego zbioru artykułów. Zastrzeżone jest by wybrane artykuły nie powielały się w grupie, zatem aby skoordynować podział, zbieram "zamówienia".

Inanna

Egzamin
Profesor podzielił nas alfabetycznie:
24 czerwca idą literki A-I
25 czerwca literki J-P
26 czerwca końcówka alfabetu R-Z
Wszyscy zaczynają o 8.30 w sali 123, wchodzimy po 2 osoby, przewidziano przerwę obiadową Wink

Zainteresowani drugim terminem przyjdą 20 września również o 8.30 do sali 123 Cool